Zamanın birinde yemyeşil ve birçok hayvanın yaşadığı bir orman varmış. Bu ormanda ayılar, tilkiler, kurtlar, filler, maymunlar, ormanlar kıralı aslan ve küçük fare yaşarmış.
Aslan ile Fare Masalı Oku: Fare ile Aslan'ın heyecanlandıran hikayesi
Tüm bu hayvanlar içerisinde en zavallısı diğer tüm hayvanların arasında en güçsüzü olan fareymiş. Üstelik diğer tüm hayvanlar sürekli onu aşağılar ve korkuturmuş. Bu yüzden çok korkak bir hayvan olan fare sürekli karanlık yerlerde ve çukurlarda saklanırmış.
Günlerden bir gün aklına bir plan gelmiş. Eğer ben bu ormanın en güçlüsünden yardım istersem ve ona sığınırsam diğer tüm hayvanlardan korunmuş olurum diye düşünmüş.
Bu düşüncelerle ormanlar kralının yaşadığı mağaraya gitmiş. Ona:
- Kralım sen bu ormanın en güçlüsü, en başarılısın. Sen kimseden korkmazsın, senin gücünle yarışılmaz. Kralların en başarılı ve en heybetlisisin. Yüce kralım beni korkmaktan bıktım. Diğer tüm hayvanlar beni korkutup eğleniyor. Eğer sen beni koruman altına alırsan ve kollarsan kimseden korkmama gerek kalmaz. Ben de senin yanında durur, başına bir şey gelirse yardım ederim, demiş.
Aslan Kral’ın sesi çıkmamış, dikkatlice dinlemiş. Farenin konuşması bittiğinde kaşlarını çatıp tüm gücüyle kükremiş.
-Ey şapşal fare! Sen kim oluyorsun da bana ne yapacağımı söylüyorsun? Sen kimsin de benim evimde kalacakmışsın? Seni tek lokmada yer, yutarım. Çabuk yok ol karşımdan, demiş.
Farenin gözleri korkudan açılmış ve koşarak oradan kaçmış. Aslan da sinirle evinden çıkıp ormana koşmuş. Ormana girdiğinde gizlenmiş bir uzağa yakalanmış. Tuzağın ağına sıkışıp kalmış. Ne kadar uğraşsa da o ağdan çıkamamış çünkü ağ çok sağlam ve ince örülmüş. O sırada aslan yaptığı hatayı anlamış.
“Eğer ben kendini beğenmişlik edip fareyi yanıma alsaydım o beni kurtarırdı. Kibir hiç iyi bir şey değilmiş.” diye düşünmüş.
Aslan ile Fare Masalı Oku: Fare ile Aslan'ın heyecanlandıran hikayesi
Tüm bu hayvanlar içerisinde en zavallısı diğer tüm hayvanların arasında en güçsüzü olan fareymiş. Üstelik diğer tüm hayvanlar sürekli onu aşağılar ve korkuturmuş. Bu yüzden çok korkak bir hayvan olan fare sürekli karanlık yerlerde ve çukurlarda saklanırmış.
Günlerden bir gün aklına bir plan gelmiş. Eğer ben bu ormanın en güçlüsünden yardım istersem ve ona sığınırsam diğer tüm hayvanlardan korunmuş olurum diye düşünmüş.
Bu düşüncelerle ormanlar kralının yaşadığı mağaraya gitmiş. Ona:
- Kralım sen bu ormanın en güçlüsü, en başarılısın. Sen kimseden korkmazsın, senin gücünle yarışılmaz. Kralların en başarılı ve en heybetlisisin. Yüce kralım beni korkmaktan bıktım. Diğer tüm hayvanlar beni korkutup eğleniyor. Eğer sen beni koruman altına alırsan ve kollarsan kimseden korkmama gerek kalmaz. Ben de senin yanında durur, başına bir şey gelirse yardım ederim, demiş.
Aslan Kral’ın sesi çıkmamış, dikkatlice dinlemiş. Farenin konuşması bittiğinde kaşlarını çatıp tüm gücüyle kükremiş.
-Ey şapşal fare! Sen kim oluyorsun da bana ne yapacağımı söylüyorsun? Sen kimsin de benim evimde kalacakmışsın? Seni tek lokmada yer, yutarım. Çabuk yok ol karşımdan, demiş.
Farenin gözleri korkudan açılmış ve koşarak oradan kaçmış. Aslan da sinirle evinden çıkıp ormana koşmuş. Ormana girdiğinde gizlenmiş bir uzağa yakalanmış. Tuzağın ağına sıkışıp kalmış. Ne kadar uğraşsa da o ağdan çıkamamış çünkü ağ çok sağlam ve ince örülmüş. O sırada aslan yaptığı hatayı anlamış.
“Eğer ben kendini beğenmişlik edip fareyi yanıma alsaydım o beni kurtarırdı. Kibir hiç iyi bir şey değilmiş.” diye düşünmüş.
