Ve Erkekler Hep Yanliz Aglar

Günlerdir sinirinda yasiyoruz askin

Günlerdir uçurumunda,
Bu kaçinci atisim kendimi
Kollarindan yalnizliga,
Bu kaçinci darginlik,
Bu kaçinci barisma?
Belli ki
Sensizlige sürgün artik bu gözler,
Sensizlige sürgün bu dudaklar, bu eller.
Simdi yorgun bir çinar gibi kalbim,
Artik sana degil,
Sensizlige yaslanacagim.
Hosçakal güz çiçegim, hosçakal
Seni artik
Göz yaslarinla islanmis
Yastiklara birakacagim..Oysa yillarca
Yemyesil bir orman köyünde sakladim gözlerini,
Dag baslarinda çoban atesleri yaktim, üsümeyesin diye.
Ellerine kör gecelerin karanliginda sarildim

Ve haykirdim
En dipsiz kuyulara adini.
Ezberlettim seni kurtlara-kuslara.
Sense beni sokaklara vurdun
Ve en zehir sarkila Bilirsin,
Rüzgara biçak,
Yagmura ates,
Buluta kursun islemez.
Sende öylesine vurdun ki beni,
Artik bana
Hiçbir aci kar etmez.
Neylersin,
Önce melekler terk etti bizi,
Sonra masmavi düsler,
Öpüsler- gülüsler-çiçekler.
Büyüsü kalmadi artik kavusmalarin,
Bundan böyle
Bizi her kösede
Bambaska bir cehennem bekler.
Sen de bundan böyle
Içi bos sarkilarla avut kendini.
En ucuz asklarla yika kirli ruhunu,
Açilirsin.

Taslar yosuna sarilir bilirsin,
Sarmasiklar duvarlara,
Geceler karanliga,
Sen de yalnizliga sarilirsin Ve
kadinsin, Aglayabilirsin gönlünce,
Göz yaslarin pinarlar misali çaglar,