RebeL
Forum Üyesi
- Katılım
- 21 Mart 2019
- Mesajlar
- 129
- Tepkime puanı
- 0
- Takım
- HataySpor
Doğan Kuşu ile Veli
Bir zamanlar, her duası kabul olan, herkes tarafından sevilen, güvenilen, hayvanların dahi sözünü dinlediği veli bir adam varmış. Bu iyi kalpli, merhametli adamın bir de karısı varmış. Ne yazık ki, karısı lüks düşkünüymüş. Her şeyin en lüksüne, en güzeline sahip olmak istiyormuş, bunun için de kocasına her istediğini yaptırmak istiyormuş.
Karısı bir gün bu veliye:
“Çok sevilen, sayılan bir insansın. Her yerden seni görmek için insanlar ziyarete geliyor. Uzaklardan geldikleri için, yolu bulamayıp “Veli’nin evi nerede” diye sormak zorunda kalıyorlar. Büyükçe bir saray yaptır, her tarafı kuş tüyleri ile kaplı olsun. Evi gören herkes bu evin senin olduğunu bilsinler.” demiş.
Veli, hanımının bu teklifini onaylamamış.:
“Hayır. Ben de herkes gibi sıradan bir insanım. Bazı dileklerim kabul ediyor diye, bunu kendime pay edip herkesten farklı biriymiş gibi davranamam. Diğer insanlardan daha iyi ve daha üstün biriymiş gibi davranmam doğru değil” demiş.
Kadının ısrarları karşısında adam istemeyerek de olsa hanımının teklifini kabul etmiş.
“İyi madem öyle istiyorsun, yarın haber gönderip bütün kuşları buraya getirip tüylerini yoldurur, bugüne kadar kimsenin yapmadığı, bilmediği şekilde evin çatısını kuş tüyüyle kaplatırım” demiş. Her dilediği gerçekleşen veli, bu dileğini de dilemiş ve kabul olmuş.
Velinin kuşları çağırdığını duyan bütün kuşlar gelmişler ama içlerinden bir tek doğan kuşu gelmemiş.
Veli, doğan kuşuna bir defa haber göndermiş, gelmemiş, ikinci defa haber göndermiş, yine gelmemiş, üçüncü defa haber gönderince o da mecburen gelmiş.
Veli, hiddetli bir şekilde, doğan kuşuna bağırmış:
“Neden gelmedin? Defalarca haber göndermek zorunda kaldım.” demiş.
Doğan kuşu;
“Müsaade buyurursanız, anlatabilirim, müsaade etmezseniz de ne yapalım, boynum kıldan incedir.” demiş.
“Defalarca haber göndermeme rağmen neden gelmediğini öğrenmek isterim. Anlat, seni dinliyorum!” demiş.
“Dünya kuruluşundan beri, dünyaya gelen insanları ve göçmüş insanların sayısını saymayı düşündü” diye başlamış söze doğan kuşu, “sormayın efendim, bazen dünyadan göçenler fazla çıkıyor, bazen de dünyaya gelenler. Bir türlü saymayı bitiremedim, başım döndü saymaktan, yoksa bilirim elbet; sizin çağrınıza gelmemek olmaz.”
Veli;
“şimdi hesabı denkleştirdin de geldin öyle mi?”
“Evet, şükür ki, hesabı denkleştirdim.”
“Peki, hesabı nasıl denkleştirdin?”
“Bir hesapta kalanlar, ölenlerden fazla çıktı, birinde de ölenler, kalanlardan fazla çıktı. Eninde sonunda, yanlış olduğunu bildiği halde hanımının sözünü dinleyenleri ölmüşlerden sayınca hesabı den getirdim. Sonra ben de buyruğunuzla geldim.”
Veli, bu sözleri duyunca hatasını anlamış, bütün kuşlar tekrar evin damına konmuş. Herkes tüyünü alıp yuvasına uçmuş. Doğan kuşunun verdiği dersi alan veli adam, karısına vazgeçtiğini söyleyip eski evlerinde yaşamaya devam etmişler.
Bir zamanlar, her duası kabul olan, herkes tarafından sevilen, güvenilen, hayvanların dahi sözünü dinlediği veli bir adam varmış. Bu iyi kalpli, merhametli adamın bir de karısı varmış. Ne yazık ki, karısı lüks düşkünüymüş. Her şeyin en lüksüne, en güzeline sahip olmak istiyormuş, bunun için de kocasına her istediğini yaptırmak istiyormuş.
Karısı bir gün bu veliye:
“Çok sevilen, sayılan bir insansın. Her yerden seni görmek için insanlar ziyarete geliyor. Uzaklardan geldikleri için, yolu bulamayıp “Veli’nin evi nerede” diye sormak zorunda kalıyorlar. Büyükçe bir saray yaptır, her tarafı kuş tüyleri ile kaplı olsun. Evi gören herkes bu evin senin olduğunu bilsinler.” demiş.
Veli, hanımının bu teklifini onaylamamış.:
“Hayır. Ben de herkes gibi sıradan bir insanım. Bazı dileklerim kabul ediyor diye, bunu kendime pay edip herkesten farklı biriymiş gibi davranamam. Diğer insanlardan daha iyi ve daha üstün biriymiş gibi davranmam doğru değil” demiş.
Kadının ısrarları karşısında adam istemeyerek de olsa hanımının teklifini kabul etmiş.
“İyi madem öyle istiyorsun, yarın haber gönderip bütün kuşları buraya getirip tüylerini yoldurur, bugüne kadar kimsenin yapmadığı, bilmediği şekilde evin çatısını kuş tüyüyle kaplatırım” demiş. Her dilediği gerçekleşen veli, bu dileğini de dilemiş ve kabul olmuş.
Velinin kuşları çağırdığını duyan bütün kuşlar gelmişler ama içlerinden bir tek doğan kuşu gelmemiş.
Veli, doğan kuşuna bir defa haber göndermiş, gelmemiş, ikinci defa haber göndermiş, yine gelmemiş, üçüncü defa haber gönderince o da mecburen gelmiş.
Veli, hiddetli bir şekilde, doğan kuşuna bağırmış:
“Neden gelmedin? Defalarca haber göndermek zorunda kaldım.” demiş.
Doğan kuşu;
“Müsaade buyurursanız, anlatabilirim, müsaade etmezseniz de ne yapalım, boynum kıldan incedir.” demiş.
“Defalarca haber göndermeme rağmen neden gelmediğini öğrenmek isterim. Anlat, seni dinliyorum!” demiş.
“Dünya kuruluşundan beri, dünyaya gelen insanları ve göçmüş insanların sayısını saymayı düşündü” diye başlamış söze doğan kuşu, “sormayın efendim, bazen dünyadan göçenler fazla çıkıyor, bazen de dünyaya gelenler. Bir türlü saymayı bitiremedim, başım döndü saymaktan, yoksa bilirim elbet; sizin çağrınıza gelmemek olmaz.”
Veli;
“şimdi hesabı denkleştirdin de geldin öyle mi?”
“Evet, şükür ki, hesabı denkleştirdim.”
“Peki, hesabı nasıl denkleştirdin?”
“Bir hesapta kalanlar, ölenlerden fazla çıktı, birinde de ölenler, kalanlardan fazla çıktı. Eninde sonunda, yanlış olduğunu bildiği halde hanımının sözünü dinleyenleri ölmüşlerden sayınca hesabı den getirdim. Sonra ben de buyruğunuzla geldim.”
Veli, bu sözleri duyunca hatasını anlamış, bütün kuşlar tekrar evin damına konmuş. Herkes tüyünü alıp yuvasına uçmuş. Doğan kuşunun verdiği dersi alan veli adam, karısına vazgeçtiğini söyleyip eski evlerinde yaşamaya devam etmişler.
