Kalbimin En derin Yerindesin Sevgili.

Kalbimin En Derin Yerindesin Sevgili.!
Hep öyle oldun… En derinlerde, en mavilerde sakladım seni… Gizledim… Kimse bilmedi seni sevdiğimi… Yüreğimin çırpınışları arasında, isyanlarımın en deli zamanlarında kimse bilmedi seni sevdiğimi… Hep sakladım seni, mecburdum çünkü… En neşeli halimi takındım kalbim senin için ağlarken… İmkansız bir sevdanın iki deli yüreği olmak kolay değildi çünkü… Bilirdim senin de ben gibi olduğunu, ben olduğunu…
Acıtmazdı gözyaşları… Canım bu denli yanmazdı…
Çaresizliğimin beni yiyip bitirdiği zamanlarda daha mı aksi oluyordum ne Sana geliyordum, avunmak için… Bilemezdim ki, o zamanlarda senin aklından geçenleri. Çok şey bekledim ben sevgili… Verebileceğinden çok şey bekledim. Alabileceğimden azına razı olarak…
Beklentisiz sevemedim seni. Sevemezdim de…
Ben seninle doyasıya yaşayamadım ki…
Ben hiç seninle özgürce dolaşamadım ki sokaklarda elele…
Bir vapurda, doğduğum şehri gösteremedim ki sana…
Sıcacık bir çayı bile paylaşamadım, ikinci bardağın ikinci yudumunu kendi bardağımdan tattıramadım sana…
Hep yalnız yaşadım sevdamı.
Herşey gizliydi, herşey saklıydı…
Senden gelene razı olduğumu söyledim hep, oldum da…
Senden gelen her gözyaşını kabullendim. O yaşlar yüreğimi kanattı ama sızlanmadım hiç. Sevdiğimdin, sevenimdin… Kalbimin sahibiydin… Sevdamın ortağıydın… Senden gelen her boşluğu kabullendim. Gel dediğimde ve sen gelemediğinde boynum büküldü, gönlüm üzüldü ama kabullendim.
Gözlerim güldü, yüreğimin akıttıklarını sakladım.
Bazen sen üzülme diye içime attım acılarımı, oysa istediğim senin kollarında teselli bulmaktı. Göz yaşlarımı sen sil istedim.
Canım yandı, belli etmedim sevgili…

Sonradan anladım ki ben sana hiç kırılmamışım…
Hani o beni kırmak için söylediğin sözlerin hepsi aşkının itiraflarıymış.
Canımı yakmak için sıra sıra dizdiğin her söz aslında ne çok sevildiğimin ispatıymış.
Görememişim…
Sen bana kırıldım dediğinde de seni anlayamamışım ben.
Sevdiğini kırmanın ne demek olduğunu şimdi anlıyorum.
Aranmamak, sorulmamak, verdiğin sözleri unutmak, tüm yaşananları yok saymak ve hiçbir şey yokmuşçasına hayata devam etmek…
Gerçekten kırmamışsın sen beni…
Ağladığımda göz yaşlarımı silmiyorsun diye sana kızmalarım ne kadar boşunaymış.
şimdi yüreğim ağlıyor, sen neredesin
Çığlık çığlığa sesleniyorum sana, beni duymuyorsun.
Kırıklıklarım şimdi çıkıyor ortaya.
Özlemlerim yakarken bedenimi, canım şimdi daha çok acıyor.
Beynimdeki anlamsızlıkları yüreğim çözemiyor. Yüreğim çözemezse nasıl yaşarım ben
Bilmek istemiyordum bensiz yapabildiğini... Bildim...
Görmek istemiyordum bensiz olabildiğini... Gördüm...
Yağmurlar yağıyor hem gözlerime hem yüreğime. Ruhumda fırtınalar kopuyor, nefretim kendime…
İsyan kemiriyorken bedenimi, sen neredesin sevgili

''Gönderilmemiş aşk mektupları''

Teşekkürler.