- Katılım
- 29 Mart 2020
- Mesajlar
- 5,836
- Tepkime puanı
- 0
- Takım
- KayseriSpor
Merhaba arkadaşlar.
Kısaca ruh halimden ve son 2 günde yaşadıklarımdan bahsetmek istiyorum.27 yaşındayım ve 27 yıldır annem ve dedemle yaşıodum.Dedem benim için baba demekti.Bayramın 1. günü onu uyandırmaya gittiğimde vefat ettiğini gördüm.Dünyam sarsıldı.Ölü görmeye dayanamam derken ,sarıldım öpüştüm,vedalaştım dedecimle.O bu dünyada en sevdiğim insandı.
1 yıldır muhabbet kuşu besliyorum.Yavruyken almıştım ve bize çok bağlıydı,insan gibiydi.Bizden kaçmayacağına çok emindim ama dışarda salmayı denemek istesem de denemiodum.Dedemin vefatından 1 gün sonra kuşumu gene aldım elime sevdim.Sonra bana bir cesaret geldi.Kuşun kaçmayacağına o kadar emin hissettim ki balkonda parmağıma çıkardım.Önce elimde durdu,ardından dayımın kafasına geçti.Sanırım orda da yüksekliği gördü ve korktu ,kaçmaya başladı.Peşinden gideyim derken önceden çapraz bağlarımı koparmış olduğum dizimi burktum.şişti ve şu an sekerek yürüyebiliorum.Dün birkaç sokakta yürümüş olsam da bugün dizimden dolayı sokaklara çıkamıorum.Vicdan azabından ölmek üzereyim.Bana o kadar güvenen kuşu ellerimle ölüme yolladım.Muhabbet kuşlarının dışarda yaşayabilmesi imkansız.Biri yakalamadığı taktirde ölmüştür.şu an sanki bir rüyada gibiyim ve kendimi dışardan izliyormuşum gibi hissediyorum.Dedemin ölmeyeceğine çok emindim,gitti.Bundan sonra kuşum annemle bana destek olur dedim,o da gitti( daha dogrusu elimle gonderdım) Benim planlarımın,düşüncelerimin bir işe yaramadıgını Allah bir kez daha gösterdi.Kuş büyük ihtimalle öldü benim yüzümden.Bunun vebalini nasıl taşıcam
Kısaca ruh halimden ve son 2 günde yaşadıklarımdan bahsetmek istiyorum.27 yaşındayım ve 27 yıldır annem ve dedemle yaşıodum.Dedem benim için baba demekti.Bayramın 1. günü onu uyandırmaya gittiğimde vefat ettiğini gördüm.Dünyam sarsıldı.Ölü görmeye dayanamam derken ,sarıldım öpüştüm,vedalaştım dedecimle.O bu dünyada en sevdiğim insandı.
1 yıldır muhabbet kuşu besliyorum.Yavruyken almıştım ve bize çok bağlıydı,insan gibiydi.Bizden kaçmayacağına çok emindim ama dışarda salmayı denemek istesem de denemiodum.Dedemin vefatından 1 gün sonra kuşumu gene aldım elime sevdim.Sonra bana bir cesaret geldi.Kuşun kaçmayacağına o kadar emin hissettim ki balkonda parmağıma çıkardım.Önce elimde durdu,ardından dayımın kafasına geçti.Sanırım orda da yüksekliği gördü ve korktu ,kaçmaya başladı.Peşinden gideyim derken önceden çapraz bağlarımı koparmış olduğum dizimi burktum.şişti ve şu an sekerek yürüyebiliorum.Dün birkaç sokakta yürümüş olsam da bugün dizimden dolayı sokaklara çıkamıorum.Vicdan azabından ölmek üzereyim.Bana o kadar güvenen kuşu ellerimle ölüme yolladım.Muhabbet kuşlarının dışarda yaşayabilmesi imkansız.Biri yakalamadığı taktirde ölmüştür.şu an sanki bir rüyada gibiyim ve kendimi dışardan izliyormuşum gibi hissediyorum.Dedemin ölmeyeceğine çok emindim,gitti.Bundan sonra kuşum annemle bana destek olur dedim,o da gitti( daha dogrusu elimle gonderdım) Benim planlarımın,düşüncelerimin bir işe yaramadıgını Allah bir kez daha gösterdi.Kuş büyük ihtimalle öldü benim yüzümden.Bunun vebalini nasıl taşıcam
