ZEYD BİN SABİT
Hicretin 2. senesindeyiz...
Medine o gün Bedir harbine hazırlanan insanlarla dolup taşmaktaydı.
Peygamberimiz (s.a.v) Allah yolunda cihat ve Allah'ın adını yeryüzünde kökleştirmek için hareket eden ilk orduya son defa göz atmaktaydı.
Tam bu arada safların yanında daha onüçünü tamamlamamış, parlak zekalı küçük çocuk geldi. Adı Zeyd...
Zeyd;
-"Ya Rasulallah! Senin için canım feda olsun. Seninle beraber olmama ve senin için düşmanla savaşmama izin ver" dedi.
Rasulullah (s.a.v) memnun ve hoşnut olmuş bir şekilde ona baktı, şevkat ve sevgi ile omzuna dokundu. Çocuğun hatrını aldı ve yaşı küçük olduğu için onu geri çevirdi.
Ancak Ensarlı çocuk, yaşının küçüklüğü sebebiyle bu alanda Rasulullah'a yaklaşmayı beceremeyince, kendini Peygambere yaklaştırak için aklını başka bir alana kaydırdı.
İşte bu alan, ilim ve Kuran ezberleme alanıydı...
Çocuk düşüncesini annesine açtı. Annesi bu düşünceye çok sevindi ve çocuğun hayalini gerçekleştirmek için onu kavminden bazı kişilere anlattı.
Daha sonra küçük Çocuğu Rasulullaha götürüp şöyle dediler.
"Ya Rasulallah! Bu oğlumuz Zeyd Bin Sabit'tir. Kuranı kerimden 17 sure ezberlemiştir. Bu sureleri sana indirildiği gibi düzgün bir şekilde okumaktadır. Bunlardan başka o, beceriklidir. İyi okuma yazma bilir, bunlarla sana yakın olmayı ve seninle birlikte olmayı istiyor. İstersen kendisini bir dinle."
Rasulullah (s.a.v) küçük Zeyd Bin Sabit'ten ezberlediklerinin bir kısmını dinlediklerinde, tecvitinin güzel ve dilinin düzgün olduğunu gördü. Gökyüzündeki yıldızların parladığı gibi dudaklarında Kuranın kelimeleri parlıyordu.
Okuyuşu, okuduğunu daha etkili hale getiriyodu. Kelimeler üzerindeki duruşu, okuduğu şeye dikkat ettiğine ve manasını anladığına işaret ediyordu.
Rasulullah (s.a.v) Zeyd'in sağlam ve güvenilir, dikkatli ve anlayışlı olduğundan emin olunca, gökten yere gönderilende de ona güvenmiş ve onu vahiy katibi yapmıştı...
Kuran'dan bir ayet nazil olduğu zaman, Zeyd'i çağırtır ve;
-"Yaz Zeyd!" derdi ve Zeyd de yazardı.
Zeyd Bin Sabit Rasulullah (s.a.v) den Kuranı azar azar alıyor ve onun ayetleri ile büyüyüp gelişiyordu...
Kuran'ı Rasulullah'ın ağzından taptaze ve nüzul sebepleriyle bağlantılı olarak alıyor ve gönlü onun hidayet nurlarıyla parlıyor, aklı onun gösterdiği yolun sırlarıyla aydınlanıyordu...
şanslı çocuk Kuran konusunda ihtisas yapıyor ve bu hususta Rasulullah'ın vefatından sonra Muhammed ümmetinin ilk mercii oluyordu.
Hz. Ebu Bekir zamanında Kuranı toplayanların başı o idi. Hz. Osman zamanında mushafları tek nüshada birleştirenlerin önde gelenleri arasındaydı. Bu makamdan sonra arzu edilen başka bir makam var mıydı?
Zeyd Bin Sabit, Kuranın lütfuyla, Kuran konusunda derin bir bilgiye sahip olmakla ve uzun zaman Rasulullahla bir arada kalmakla müslümanların yol göstericisi haline gelmişti. Halifeler, çözülmesi güç meselelerde ona danışırlar, halk da problemleri konusunda ondan fetva isterdi.
Sahabe ve Tabiin arasındaki ilim talebeleri Zeyd Bin Sabit'in değerini anlamışlar, ilminden dolayı ona hürmet etmişlerdir.
İşte ilim denizi Abdullah Bin Abbas, Zeyd Bin Sabit'i hayvanına binmek isterken görüyor ve onun için özengiyi ve yuları tutuyor. Zeyd Bin Sabit;
"Bunu yapmaktan vazgeç Rasulullahın amca oğlu" diyor.
İbni Abbas;
"Biz alimlerimize böyle davranmakla emrolunduk" şeklinde cevap veriyor.
Daha sonra Zeyd İbni Abbas'a;
"Bana elini göster"diyor. İbni Abbas elini çıkarıyor ve Zeyd eğilip öperken,
"Biz de Peygamberimizin Al-i beytine böyle davranmakla emrolunduk." diyor.
Zeyd Bin Sabit vefat ettiğinde
Ebu Hureyre "Bugün, bu ümmetin derin bir alimi ölmüştür." diye buyurmuştur.
Ve bütün müslümanlar onun ölümüyle toğrağa gömülen ilme ağlamışlardır.
Kaynak:Sahabe Hayatından Tablolar
Hicretin 2. senesindeyiz...
Medine o gün Bedir harbine hazırlanan insanlarla dolup taşmaktaydı.
Peygamberimiz (s.a.v) Allah yolunda cihat ve Allah'ın adını yeryüzünde kökleştirmek için hareket eden ilk orduya son defa göz atmaktaydı.
Tam bu arada safların yanında daha onüçünü tamamlamamış, parlak zekalı küçük çocuk geldi. Adı Zeyd...
Zeyd;
-"Ya Rasulallah! Senin için canım feda olsun. Seninle beraber olmama ve senin için düşmanla savaşmama izin ver" dedi.
Rasulullah (s.a.v) memnun ve hoşnut olmuş bir şekilde ona baktı, şevkat ve sevgi ile omzuna dokundu. Çocuğun hatrını aldı ve yaşı küçük olduğu için onu geri çevirdi.
Ancak Ensarlı çocuk, yaşının küçüklüğü sebebiyle bu alanda Rasulullah'a yaklaşmayı beceremeyince, kendini Peygambere yaklaştırak için aklını başka bir alana kaydırdı.
İşte bu alan, ilim ve Kuran ezberleme alanıydı...
Çocuk düşüncesini annesine açtı. Annesi bu düşünceye çok sevindi ve çocuğun hayalini gerçekleştirmek için onu kavminden bazı kişilere anlattı.
Daha sonra küçük Çocuğu Rasulullaha götürüp şöyle dediler.
"Ya Rasulallah! Bu oğlumuz Zeyd Bin Sabit'tir. Kuranı kerimden 17 sure ezberlemiştir. Bu sureleri sana indirildiği gibi düzgün bir şekilde okumaktadır. Bunlardan başka o, beceriklidir. İyi okuma yazma bilir, bunlarla sana yakın olmayı ve seninle birlikte olmayı istiyor. İstersen kendisini bir dinle."
Rasulullah (s.a.v) küçük Zeyd Bin Sabit'ten ezberlediklerinin bir kısmını dinlediklerinde, tecvitinin güzel ve dilinin düzgün olduğunu gördü. Gökyüzündeki yıldızların parladığı gibi dudaklarında Kuranın kelimeleri parlıyordu.
Okuyuşu, okuduğunu daha etkili hale getiriyodu. Kelimeler üzerindeki duruşu, okuduğu şeye dikkat ettiğine ve manasını anladığına işaret ediyordu.
Rasulullah (s.a.v) Zeyd'in sağlam ve güvenilir, dikkatli ve anlayışlı olduğundan emin olunca, gökten yere gönderilende de ona güvenmiş ve onu vahiy katibi yapmıştı...
Kuran'dan bir ayet nazil olduğu zaman, Zeyd'i çağırtır ve;
-"Yaz Zeyd!" derdi ve Zeyd de yazardı.
Zeyd Bin Sabit Rasulullah (s.a.v) den Kuranı azar azar alıyor ve onun ayetleri ile büyüyüp gelişiyordu...
Kuran'ı Rasulullah'ın ağzından taptaze ve nüzul sebepleriyle bağlantılı olarak alıyor ve gönlü onun hidayet nurlarıyla parlıyor, aklı onun gösterdiği yolun sırlarıyla aydınlanıyordu...
şanslı çocuk Kuran konusunda ihtisas yapıyor ve bu hususta Rasulullah'ın vefatından sonra Muhammed ümmetinin ilk mercii oluyordu.
Hz. Ebu Bekir zamanında Kuranı toplayanların başı o idi. Hz. Osman zamanında mushafları tek nüshada birleştirenlerin önde gelenleri arasındaydı. Bu makamdan sonra arzu edilen başka bir makam var mıydı?
Zeyd Bin Sabit, Kuranın lütfuyla, Kuran konusunda derin bir bilgiye sahip olmakla ve uzun zaman Rasulullahla bir arada kalmakla müslümanların yol göstericisi haline gelmişti. Halifeler, çözülmesi güç meselelerde ona danışırlar, halk da problemleri konusunda ondan fetva isterdi.
Sahabe ve Tabiin arasındaki ilim talebeleri Zeyd Bin Sabit'in değerini anlamışlar, ilminden dolayı ona hürmet etmişlerdir.
İşte ilim denizi Abdullah Bin Abbas, Zeyd Bin Sabit'i hayvanına binmek isterken görüyor ve onun için özengiyi ve yuları tutuyor. Zeyd Bin Sabit;
"Bunu yapmaktan vazgeç Rasulullahın amca oğlu" diyor.
İbni Abbas;
"Biz alimlerimize böyle davranmakla emrolunduk" şeklinde cevap veriyor.
Daha sonra Zeyd İbni Abbas'a;
"Bana elini göster"diyor. İbni Abbas elini çıkarıyor ve Zeyd eğilip öperken,
"Biz de Peygamberimizin Al-i beytine böyle davranmakla emrolunduk." diyor.
Zeyd Bin Sabit vefat ettiğinde
Ebu Hureyre "Bugün, bu ümmetin derin bir alimi ölmüştür." diye buyurmuştur.
Ve bütün müslümanlar onun ölümüyle toğrağa gömülen ilme ağlamışlardır.
Kaynak:Sahabe Hayatından Tablolar
